The Old Guitarist 1903 - Yaşlı Gitarist - Taş Tablosu

Yaşlı Gitarist , Picasso'nun yakın arkadaşı Casagemas'ın intihar etmesinin hemen ardından 1903'te boyandı. Bu süre zarfında sanatçı, mazlumların kötü durumuna sempati duydu ve yoksulların, hastaların ve toplumdan atılanların sefaletini betimleyen birçok tuval boyadı. 1902 yılı boyunca neredeyse beş parasız kalmışken, yoksullaşmanın nasıl bir şey olduğunu o da biliyordu. Bu eser Madrid'de ve çarpık üslupta yaratıldı (gitaristin üst gövdesinin yaslanmış gibi göründüğünü, alt yarısının göründüğüne dikkat edin). bağdaş kurup oturmak) El Greco'nun eserlerini andırıyor . 

Bu eğri ve görme yeteneği olmayan adam, yanında büyük, yuvarlak bir gitar tutuyor. Kahverengi gövdesi, resmin tek renk değişimini temsil ediyor. Hem fiziksel hem de sembolik olarak enstrüman, çalarken körlüğünden ve yoksulluğundan habersiz görünen yalnız figürün etrafındaki boşluğu doldurur. Resmin yapıldığı sırada, Sembolist hareketin edebiyatı, iç görme güçlerine sahip kör karakterleri içeriyordu. Kör müzisyenin ince, iskelet benzeri figürünün kökleri de Picasso'nun anavatanı İspanya'dan geliyor. Yaşlı adamın uzun uzuvları ve sıkışık, köşeli duruşu, 16. yüzyılın büyük sanatçısı El Greco'nun figürlerini hatırlatıyor. 

Mükemmel bir eşlik eden parça Wallace Stevens'ın "Mavi Gitarlı Adam" şiiridir. Şair, Picasso'nun sanatın yalan olduğuna dair inancına, gerçeği görmemize yardımcı olacak sözler sarf ediyor. Stevens şöyle yazıyor: "'Mavi bir gitarın var / Her şeyi olduğu gibi çalmıyorsun' dediler. / Adam yanıtladı, 'Her şey olduğu gibi / Mavi gitarda değiştirilir.'" İyileşmek için kişinin kendini tamamen kedere kaptırma ihtiyacının bir metaforu olarak, Denise Levertov'un Kederle Konuşmak adlı şiiri de uygundur.